Kerkje Sijbekarspel
De basis van het huidige kerkgebouw dateert waarschijnlijk uit de 12e eeuw. Het gaat hierbij om restanten van een romaanse, uit tufsteen opgetrokken, kerk. Op de eerste verdieping, en in de berging beneden, zijn hiervan nog restanten zichtbaar. Mogelijk heeft er al eerder dan de 12e eeuw een houten kapel op de plaats van de huidige kerk gestaan. De kerk staat op een terp die op een oude kreekrug, een natuurlijke verhoging in het landschap, opgeworpen is. Deze kreekrug loopt vanaf Wognum in de richting van de Weere.
De kerk is oost-west gebouwd en had oorspronkelijk een koor wat in 1815 gesloopt is. De, vermoedelijk, 15e eeuwse toren die aan de westzijde stond is rond 1850 gesloopt. Tot ca. 1576 was de kerk in gebruik als R.K. kerk en gewijd aan de heilige Laurentius. Sinds de reformatie is de kerk protestants en op dit moment in het bezit van PKN ‘Het Vierkant’. Zij gebruiken de kerk minimaal één keer per maand voor een dienst.
In de 16e eeuw is de kerk grondig verbouwd, waarbij de muren opgemetseld zijn met bakstenen en de romaanse vensters vervangen zijn door hogere gotische glas in lood ramen, met daarin hoogstwaarschijnlijk gebrandschilderd glas. In de 19e eeuw zijn de glas in lood ramen vervangen door de huidige ramen, de oorspronkelijke (gotische) spitsboogvorm is hierbij bewaard gebleven.
In de jaren ’60 van de vorige eeuw is de kerk uitgebreid gerestaureerd. Tegen de bestaande buitenmuren werden oude handgevormde steentjes gemetseld en de ingang werd van de noordzijde verplaatst naar de westmuur, onder de toren.
Binnen in de kerk werden de muren opnieuw bepleisterd, het houtwerk geschilderd en er kwam een ander doophek. Dit doophek is afkomstig uit de kerk in Avenhorn.
Binnenzijde kerk
De kapconstructie is gotisch. Boven het, vanuit de kerkzaal zichtbare, tongewelf bevindt zich een kapconstructie van spitsbooggebinten. Deze zijn gemaakt van eikenhout en voorzien van Arabische telkenmerken.
De korbelen in de kerk hebben versierde sleutelstukken met gotische profilering en de muurstijlen rusten op natuurstenen consoles. Op een van de sluitstukken is het jaar 1547 zichtbaar, waarschijnlijk het jaar van voltooiing van de grondige verbouwing van de kerk.
De kerkbanken dateren uit de tweede helft van de 19e eeuw. De grafzerken in de vloer zijn vervaardigd uit Namense steen: een uit België afkomstige hardsteen.
Orgel
Het orgel dateert uit 1883 en is gebouwd door Van Dam en Zn, een orgelbouwer uit Leeuwarden. De grondlegger van de firma, Lambertus van Dam, werkte als leerling in de werkplaats van de bekende Groningse orgelbouwer Hinsz. Deze orgelbouwer heeft o.a. de orgels geleverd voor de Bovenkerk in Kampen, de Martinikerk in Bolsward, de Grote Kerk in Harlingen en uitbreiding van het orgel van de Martinikerk in Groningen.
Lambertus van Dam vestigde zich in 1779 als zelfstandig orgelbouwer in Leeuwarden. Het bedrijf ging tot 1926 over van vader op zoons. In die periode hebben 4 generaties ruim 250 orgels afgeleverd door het hele land.
Tegenwoordig is het orgel in onderhoud bij de firma Flentrop orgelbouw en -restauratie.